Zorgen over wildgroei letselschadebureaus

De afgelopen vier jaar is het aantal juridische adviesbureaus bijna verdubbeld, zo blijkt uit een analyse die de Kamer van Koophandel deed in opdracht van Argos. Veel beloven gratis bijstand en advies, bijvoorbeeld na een verkeersongeval. Deze ‘kosteloze hulp bij letselschade’ is een aantrekkelijk voorstel voor slachtoffers die vrezen voor torenhoge advocaatkosten. De kwaliteit van die dienstverlening is vaak onder de maat, zo blijkt uit een inventarisatie van Argos onder 39 letselschadeadvocaten van vereniging ASP.  Advocaten van deze vereniging nemen regelmatig dossiers over van letselschadebureaus. Geen van de ondervraagde advocaten vindt de kwaliteit van de dossiers die zij overnemen ‘voldoende’. ASP-voorzitter Tim Bueters maakt zich ernstige zorgen. ‘Er wordt met mindere kwaliteit meer geld verdiend over de ruggen van de slachtoffers.’

© Bron: Kamer van Koophandel

Toename rechtskundige adviesbureaus

‘Letselschadespecialist is een vrij beroep’, zegt Arno Akkermans hoogleraar privaatrecht aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Iedereen kan een letselschadekantoor oprichten. ‘Er is geen regeling die iets zegt over kwaliteitseisen, opleidingseisen of andere procedurele waarborgen die er zouden moeten zijn voor het verlenen van juridische diensten aan letselschadeslachtoffers.’ Bij slachtoffers ontbreekt volgens de hoogleraar vaak de kennis om over wat goed juridisch advies inhoudt. Akkermans: ‘Dit is typisch zo’n terrein waarin je niet alles aan de markt zou moeten laten, terwijl we dat wel nog steeds doen.’  

© Sophia Twigt

Lees meer over het onderzoek

Compleet afhankelijk van anderen

Het is acht jaar geleden dat de 27-jarige Rishi slachtoffer werd van een aanrijding. Hij zat in de auto, op de achterbank. De bestuurder van de auto was dronken en reed veel te hard. Rishi loopt bij het ongeluk ernstig hersenletsel op en kan niet meer lopen. Hij zit in een rolstoel, kan moeilijk spreken en is compleet afhankelijk van de zorg van anderen.

Omdat Rishi recht heeft op een schadevergoeding, gaat de familie op zoek naar een belangenbehartiger. Die vinden ze, maar de communicatie verloopt stroef. John Beer, Rishi’s huidige advocaat, vertelt: ‘Er werd eigenlijk een beetje snel, relatief kort na het ongeval, een regeling voorgesteld waar de belangenbehartiger mee leek in te stemmen.’ Het advies is om te schikken met de verzekeraar. Rismah, de zus van Rishi, vertrouwt het niet. Ze besluit advocaat Beer om raad te vragen. Die overstap opent haar de ogen. ‘Je wordt met respect behandeld en begrepen. Je wordt ondersteund. Ik hoefde het werk niet meer zelf te verrichten. Iemand kon dat voor mij doen.’

Het bedrag waarvoor het letselschadebureau wilde schikken, noemt de advocaat ‘volstrekt ontoereikend’. Rishi woont nu nog in een appartement en wordt verzorgd door zijn familie. Zou hij de voorgestelde schikking hebben geaccepteerd dan had Rishi volgens Beer waarschijnlijk na een jaar of tien naar een verzorgingshuis gemoeten. Beer: ‘Hij was negentien jaar oud toen dit gebeurde. Je complete leven ligt aan diggelen. Hij kan nooit meer werken, kan nooit meer voor zichzelf zorgen en is dus compleet afhankelijk van zijn schadevergoeding.’

Rishi voor het ongeluk

Rishi na het ongeluk

Advocaten over de zaken die zij overnemen

© Sophia Twigt

Dit is geen geïsoleerd geval, zo geven advocaten aan die de belangen van slachtoffers als Rishi behartigen. Maar liefst 39 letselschadeadvocaten, aangesloten bij vereniging ASP, reageerden op onze vragen. Alle 39 advocaten hebben weleens een zaak overgenomen van een letselschadebureau. Geen enkele advocaat vindt de kwaliteit van de dossiers die zij op hun bureau krijgen ‘voldoende’. 

Vrijwel alle ondervraagde advocaten zijn van mening dat de eerdere belangenbehartiger (geen advocaat) het slachtoffer heeft geadviseerd akkoord te gaan met een te laag schadebedrag. Enkele advocaten noemen voorbeelden van zaken waarin verzekeraars door hun tussenkomst honderdduizenden euro’s meer uitkeren aan het slachtoffer dan letselschadebureaus oorspronkelijk adviseerden.

Letselschadeadvocaat John Beer: ‘Met een schadevergoeding moet je je hele leven kunnen doen. Dus mensen die al in een hele zware, moeilijke situatie terecht zijn gekomen, moeten erop kunnen vertrouwen dat ze niet ook nog sociaal en economisch de afgrond ingeduwd worden.’

 

'Voordelig om minder tijd aan een zaak te besteden'

ASP-voorzitter Bueters wijt dit voor een deel aan een ‘oneigenlijke prikkel’ in de letselschademarkt: een overeenkomst tussen verzekeraars en letselschadebureaus over een vaste werkvergoeding. Als zij het eens worden over de hoogte van de schadevergoeding voor het slachtoffer, ontvangt de belangenbehartiger – het juridisch adviesbureau - een vast percentage daarvan als honorarium. Die bedragen zijn vastgelegd in een tabel – de zogeheten PIV-staffel. Vanaf een bepaald bedrag geldt: hoe hoger het bedrag, hoe lager de vergoeding voor het letselschadebureau in verhouding is. Volgens Bueters hebben de afspraken over vaste vergoedingen geleid tot een verdienmodel. ‘Het is voor kantoren voordelig om minder tijd aan een zaak te besteden en slachtoffers te adviseren om voor een lager schadebedrag te schikken.’

Hoogleraar Akkermans is kritisch op het systeem waarin iedereen zich letselschadejurist kan noemen en waarin het moeilijk is voor slachtoffers om te ontdekken waar je de beste hulp kan halen: ‘Ik vind het onvoorstelbaar zuur dat als je de pech hebt om het slachtoffer te worden van een ongeval, je eigenlijk ook meteen de pech hebt om te belanden in een wereld die buitengewoon slachtofferonvriendelijk is.’

Hoe vindt u goede hulp?

Het internet staat vol met advertenties van juridische bureaus die zeggen te kunnen helpen met het claimen van een schadevergoeding bij letsel. Via de zoektermen ‘advocaat’ en ‘letselschade’ kom je direct bij ze terecht. Maar hoe onderscheid je een goede van een minder goede belangenbehartiger? Dit is waar je op moet letten.

 

 

Meer Argos