Waarom Belgrado én Washington cruciale bewijzen over Srebrenica achterhielden

Nog steeds zijn deze en andere prangende vragen rond de massamoord niet opgehelderd - ondanks tal van internationale onderzoeken, parlementaire enquêtes, processen bij het Joegoslavië Tribunaal, het NIOD-onderzoek en rechtszaken tegen de Nederlandse staat.

Komende zomer is het dertig jaar geleden dat de genocide van Srebrenica plaatsvond. Een inktzwarte bladzijde in de Nederlandse geschiedenis, omdat Nederlandse VN-militairen in de moslimenclave in Oost-Bosnië niet veel meer konden doen dan machteloos toekijken hoe de bevolking met grof geweld werd verdreven door het Bosnisch-Servische leger onder leiding van generaal Ratko Mladic. De beloofde NAVO-luchtsteun aan de lichtbewapende Dutchbat-blauwhelmen kwam er niet. Meer dan achtduizend doden waren het gevolg.

In hoeverre waren de machthebbers in de Servische hoofdstad Belgrado, met name president Slobodan Milosevic, verantwoordelijk voor wat de troepen van Mladic in Oost-Bosnië deden? Wat wisten Westerse mogendheden van deze plannen?

Argos houdt zich al meer dan twintig jaar met deze vragen bezig. Dat doen ook twee andere onderzoekers: professor Sir Geoffrey Nice, die de zaak tegen Milosevic bij het Joegoslavië Tribunaal als aanklager leidde, en Nevenka Tromp-Vrkic, die als onderzoeker van het Joegoslavië Tribunaal in Belgrado onder meer op zoek ging naar de geheime notulen van de Opperste Defensie Raad.

Aanklager Nice ontdekte dat de CIA beschikte over verslagen van afgeluisterde gesprekken tussen Milosevic en Mladic, en stelde van alles in het werk om die in handen te krijgen.

Hoe gingen Nice en Tromp-Vrkic te werk om de waarheid te achterhalen? Welke tegenwerking kregen zij? En wat zijn hun bevindingen?